มหากาพย์การเดินทาง9เดือนครึ่งที่บราซิล

ข้อมูลเบื้องต้น

ผมเป็นผู้มีประสบการณ์แลกเปลี่ยนที่ประเทศบราซิล AFS รุ่น50ครับ ที่บอกว่าเป็นผู้มีประสบการณ์เพราะว่า ครั้งหนึ่งเคยได้ใช้ชื่อว่า เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยน ครับ แต่ผมถูก"เขาเชิญกลับ" หรือที่เรียกว่า Early Return นั่นเองครับ เลยไม่สามารถใช้ชื่อว่านักเรียนแลกเปลี่ยนได้ + ไม่ได้เกียรติบัตรด้วยครับ

เนื้อเรื่อง

สวัสดีครับ : D พี่ชื่อเอิ๊ก AFSประเทศบราซิลรุ่น50ครับ ผมมีประสบการณ์ไำด้ไปเที่ยว ได้ไปนอน ได้รู้จักหลายเมือง หลายบ้าน หลายแฟมมิลี่ ถ้านับๆ ดูก็ 14เมือง 9บ้าน ที่นับเป็นโฮสเต็มๆ ปากก็3โฮส

ที่เห็นว่าหลายบ้าน เพราะว่าโฮสที่ผมได้ แต่ละโฮสจะเป็นแฟมมิลี่ที่รับชั่วคราวเท่าันั้น ซึ่งอันนี้ทำให้มีคนเข้าใจผิดว่า ผมมีปัญหากับทุึกครอบครัว ถึงได้ย้ายตลอด

เริ่มเลยแล้วกัน : D เมื่อเครื่องลงจอดที่เซา เปาโล ไม่มีโฮสมารับครับ ; P เลยไปนอนโรงแรมที่เซาเปาโล1คืน พอเช้ามาไปที่สนามบิน เจ้าหน้าที่เค้าก็เช็คๆ กัน สรุปแล้ว ผมเป็นคนเดียว ที่ไม่มีโฮสครับ : D ตอนนั้นก็ช็อคๆ 555555 โฮสปฏิเสธกระทันหันเพราะว่า น้องสาวเค้าป่วย ไม่อยากรับเราไปเพิ่มให้เป็นภาระ ทีนี้ชีวิตสนุกเลยครับ ไม่รู้อนาคต จากตอนแรกที่ไทย รู้ชื่อเมือง เซิ้สในเนตเอา บร๊ะเจ้า โคตรสวย ยุโรปได้อีก กลายเป็นว่า ไอ้เ้มืองที่จะไป เล็กๆ ร้อนๆ ไม่มีอะไรเลย T_T เมืองแรกที่ไปอยู่ัชั่วคราว ในช่วงรอโฮสถาวร คือเมืองAmericanaรัฐเซาเปาโล ขอไม่พูดถึงโฮสนะครับ เค้าก็ดี ก็ทั่วๆไปแหละครับ

อยู่เมืองนี้หนึ่งเดือนครับ วันๆไม่ทำอะไร นั่งเล่นคอมอย่างเีดียว (ก็มันติดอะ XD) ไม่มีโรงเรีึยนให้ไป แล้วก็ถึงเวลาย้ายโฮสไปเมืองPomerode อยู่ที่ภาคใต้ครับ ตอนแรกโฮสมารับแบบร็อคๆ เลยครับ โฮสน้องสาวใส่กางเกงทหาร (เอาแล้วไง 5555) รถแดงสภาพเก่าๆ แอร์เสีย ตายแล้ว O_O ก็อยู่กันดีครับ อาหารการกิน ชีวิตดี บ้านมีสระน้ำ แฟมมิลี่รวยตามสไตล์คนภาคใต้ แต่ก็มีปัญหาแม่กับลูกทะเลาะกันบ่อยครับ กับเราก็มี เช่น เขาหาว่าเรากินแชมเปนในห้องนอน คนเดียว! ทั้งที่ผมไม่เคยแตะเลย เราก็ปฏิเสธไป ทีนี้เป็นเรื่องเลยครับ AFSที่ไทย โทรหาแม่ผม แม่ผมก็เข้าใจนะครับว่าลูกเป็นคนยังไง กินก็บอกว่ากิน ไม่กินก็บอกไม่กิน, ช่วงนี้ผมเริ่มมีรร.ให้ไปแล้วครับ !! XD รร.แลกที่ไป พอไปถึงก็กลัวๆ เหมือนกันครับ มีเพื่อน2คนเดินมาจับมือ ไง นาย เราเล่นบาส ไปเล่นกับเราไหม เห้ย ขอบคุณที่เข้ามาทัก T_T สุดท้ายไอ้2คนนี้ก็กลายเป็นเพื่อนสนิทไปโดยปริยาย

ตอนอยู่ภาคใต้ ค่อนข้างมีความทุกข์ครับ ปาร์ตี้ไม่ค่อยมี คนส่วนใหญ่เลือกบราซิลก็เพราะปาร์ตี้ใช่ไหมครับ เซ็งเลย มาถึง ไม่มี T_T เพื่อนก็ออกแนวหยิ่งๆ ไม่ให้่ความเป็นเพื่อนกับเรามาก ขอไปบ้านไม่ให้ไป ถามว่าเรียนเสร็จไปไหน "ไปเรียน" "กลับบ้านไปทำงานบ้าน" "นอน" เห้ย ตอบว่าไำปเล่นบ้านเพื่อน ไปปาร์ตี้ ไปเล่นกีฬาอะไรงี้ บ้างก็ได้มั้ง! ; [
ภาษาเราก็ไม่่ค่อยจะได้ เพื่อนก็ไม่ค่อยจะมี กิจกรรมก็ไม่ค่อยจะมีให้ทำ คือช่วงนั้นปรับตัวไม่ได้เลยครับ คือวิธีชีวิตคนเมืองผม เค้าจะไปเรียน กลับบ้าน กลับไปไร่ไปนา ไม่มีการออกมาพบปะ เล่นกัน อะไรงี้เลย คือจริงๆ มีนะ แต่ว่าพวกนี้เค้าจะสนิทกันนานแล้ว รร.ผมจะเป็นโรงเรียนที่เด็กอายุรุ่นเดียวกัน เรียนห้องเดียวกัน ตั้งแต่อนุบาล ยันม.ปลายเลยครับ มันเลยสนิทกัน แล้วจะประสาไรกับเราไปถึงวัน2วัน คือเราก็รั่วอยู่แล้ว พยายามเป็นมิตรเต็มที่ ก็พอช่วยได้นะ แต่เราอยากได้มากกว่านี้ บางวันก็แอบนั่งร้องให้เลยครับ เล่นfacebook เห็นเพื่อนแลกเปลี่ยนที่อยู่ีรัฐอื่น ไปเ้ที่ยวกับครอบครัว ถ่ายรูปกันสนุก ไปปาร์ตี้ ... เอ่อ T_T นี่ข้าพเจ้าอยู่บราซิลรึเปล่า T_Tปรับตัวไม่ได้ครับ ไปเข้าค่าย มีเราคนเดียวเลย ที่มีความทุกข์ ต้องแยกตัวไปคุยกับเจ้าหน้าที่AFSตัวตัว เขาก็บอกให้ทนๆ ไปก่อน ลองไปหาสังคมใหม่ๆ ถ้าเพื่อนมันไม่ใ่ช่แนวเรา ก็หาเพื่อนใหม่ หาเยอะๆๆไปเลย! ไปลองดูใหม่ ถ้าอยู่ไม่ได้จริงๆ จะให้ย้าย เราก็เริ่มมีแนวคิด เออ ทำไมเราไม่หาเพื่อนใหม่เยอะๆๆๆ ไปเลย จะได้ไม่ต้องไปแคร์เพื่อนเก่ามาก คือเราติดนิสัยคนไทยไง ห้องเดียวกันรักกัน ไปไหนไปด้วยกัน = =

ในที่สุดผมก็ย้ายครับ!! เนื่องจากทนไม่ไหวจริงๆ ด้วยแรงกดดันจากรุ่นพี่ "1ปี เอาให้คุ้มนะน้อง" "มันเป็นประสบการณ์ที่สุดยอดเลยนะน้อง" "เต็มที่เลย" เลยเกิดแรงผลักดัน ส่งเมลล์เข้าAFSหลวงที่ริโอ ทำจนได้ย้ายอะ! เป็นการตัดสินใจครั้งหนึ่งที่เราคิดว่าตัดสินใจถูกแล้ว ได้ย้ายไปBlumenauภาคใต้ เหมือนเ้ดิมครับ คราวนี้ชีวิตเหนื่อยกว่าเดิม นั่งรถบัส6คันต่อวัน อยู่เมืองหนึ่ง แต่เรียนอีกเมืองหนึ่ง (เรียนเมืองเก่าครับ) แต่มันอยู่ติดกัน นั่งบัสไปชม.กว่า กลับชม.กว่า วันๆไม่ทำไรครับ นั่งรถบัส ต้องกิินข้าวที่ร้านอาหารเพราะว่า เรียนภาคบ่าย เวลารถบัสไม่เอื้ออำนวยกับการกินข้าวบ้าน คือเราก็บ่นที่ปรึกษาไปนะ ว่าโคตรลำบาก เขาบ่นกลับครับ คุณเลือกเอง, จบเลยครับ ที่ปรึกษาพูดงี้ เป็นช่วงชีวิตที่ผมบอกตัวเองว่า พอกลับไปไทย จะเป็นอะไรที่ไม่ลืม

อยู่ๆวันหนึ่งครับ เจ้าหน้าที่AFSบอก อยากจะให้คุณไปพบกับบุคคลท่านหนึ่ง ซึ่งเป็นนักจิตวิทยาของทางAFS, ตอนฟังตอนแรกอยากจะร้องไห้เลยครับ T_T ผมไม่ได้บ้านะ !! เลยได้มีโอกาสเดินทางอีกครั้งไปเมืองCuritibaเหนือขึ้นมาหน่อยนึงครับ ไปอยุ่ที่นี่เดือนนึง ไม่มีโรงเรียนให้ไปครับ เขาเป็นแฟมมิลี่คนญี่ปุ่นครับ ผมเลยซึมซับความมีมารยาทมากๆๆ จากครอบครัวนี้ เช่น กินเสร็จ ต้องขออนุญาติออกจากโต๊ะ บลาๆ เยอะครับ คือไม่ค่อยจะฟรีกับเราเท่าไหร่ วันๆ ก็อ่านหนังสือภาษาโปรตุเกส, คุยกับเจ้าหน้าที่คนนี้ว่า อะไรคือปัญหาของเรา คือเค้าก็ดีนะครับ คุยกันแบบเปิดใจกันเลย วันที่เราจะกลับเค้าก็ร้องไห้

หลังจากนั้นกลับมาอยู่เมืองเดิมครับBlumenauอยู่ได้ไม่นาน โชคอะไรก็ไม่รู้ึครับ! เจ้าหน้าที่AFSเมืองผม เจ็บตา่ ทำงานหน้าคอมไม่ได้ เลยช่วยหาโฮสให้ไม่ได้ เลยส่งผมไปอยุ่Rio de Janeiroเมืองหลวงเลยครับ! 1เ้ดือนเต็มๆ เที่ยวอย่างเ้ดียวเลยครับ ผมต้องซื้อเข็มทิศมากันหลงอะ จริงๆ 5555 ไม่มีโรงเรียนให้ไป XD มีประสบการณ์เจอกับโจรครับ แต่เด็กไทยไม่กลัว จะต่อยอย่างเดียว ดีนะมันไม่มีปืน ไม่มีมีด คือแถวๆ นั้นมีแต่คนผิวดำ พวกทาส ผมเดินไปกับเพื่อนที่หาเจอข้างทาง = = เป็นชาวต่างชาติด้วยกันครับ คือเพื่อนผมมันถือกล้องไว้ เตือนนะครับ! ระวัง ริโออันตราย ที่นี่นะครับ ตำรวจยืนดู คนข้างทางยืนดู ไม่มีการช่วย พ่อแม่โจรก็นั่งดูลูกปล้นอยู่ข้างถนนแหละครับ

มีโอกาสก็ได้ไปคุยกับAFSหลวงว่า เราอะ ปัญหาเยอะนะ โฮสสุดท้ายที่จะไปเนี่ย ถ้ามีปัญหาอะไรอีกก็ตาม โดนส่งกลับนะ! นี่เป็นโอกาสสุดท้ายแล้วนะ ซึ่งมาทราบภายหลังว่า โฮสที่รับเราเนี่ย รับเพราะสงสาร ถ้าเขาไม่รับอะ โดนส่งกลับไทยแน่ๆ เพราะหาโฮสให้ไม่ได้ หลังจากนั้นผมก็ได้เดินทางไปถึงเมืองสุดท้ายครับ จากRio de Janeiroหลวง ไปVitoria da Conquista รัฐบาเยีย

พอมาถึงบอกกับตัวเอง เอาอีกแล้วไง สลัมๆ ไอ้บ้านก่ออิฐแดงๆ ไม่ทาสีเนี่ย คือมองจากบนเครื่องบิน เมืองนี้มันไม่มีอะไรดีเลยครับ -*- แต่พอมาอยู่เมืองนี้จริงๆ เป็นอะไรที่เยี่ยมไปเลย ดีที่สุดที่เคยไปเลย คือเมืองไม่สวยนะครับ แต่ว่าคนรัฐนี้ เมืองนี้ ทำให้ผมรู้สึกว่าคุ้มแล้ว คุ้มแล้ัวเว้ย : D เพื่อนอะไม่ต้องขอมันไปบ้าน ไปถึงวันแรกมันก็ชวนเลย เมืองผมโชคดี ปาร์ตี้ใหญ่ๆ จะไม่ค่อยแพงเหมือนเมืองอื่น ทำให้ไำด้ไปบ่อยๆ ขอเล่าถึงปัญหาในครอบครัวนะครับ ครอบครัวสุดท้ายนี้รวย แต่ว่าประหยัด(งก) = = บ้านไม่มีเคเบิ้ล คือไม่เหมือนประเทศไทยนะครับ บ้านไหนไม่มีเคเบิ้ลคือจะมีให้ดูอยู่ช่องเดียว สีเพี้ยนๆ เป็นบ้านเช่าครับ มียายแก่ๆ ชอบบ่นอยู่ชั้นล่าง บ้านผมเปิดเพลงสรรเสริญพระเจ้าทั้งวันนะครับ ย้ำว่าทั้งวัน นอนก็เปิด ออกนอกบ้านก็เปิด บางวันไม่มีอะไรกินตอนเช้า กินน้ำเปล่า แล้วไปซื้อกินตอนพักที่โรงเรียน โฮสแม่ห้ามกินมะม่วง เพราะโฮสแม่ชอบ โฮสแม่จะกิน กำ -*- บ้านมีจักรยานครับ แต่เคยโดนขโมย เลยทิ้งไว้่ในบ้านห้ามใครขี่ เอ่อ...มีจักรยาน แต่ห้ามขี่, เมืองผมค่อนข้างจะอันตรายน้องผมเคยโดนจี้คอ โฮสพ่อวิ่งไล่ตาม ตำรวจเดินตาม บางที่ตำรวจก็ไ่ม่กล้าเดินเข้าไป เพราะตำรวจ...(ก็กลัวตายเหมือนกัน 55555)

การเดินทางสุดท้ายที่จะเล่าครับ ผมได้ไปเมืองSao Pauloกับโฮสแม่ครับ คือโฮสแม่จะเป็นคนขายเสื้อ ต้องไปซื้อเสื้อจากเมืองอื่นมาขาย ผมก็เลยติดไปด้วย ทีนี้ผมขอโฮสแม่ครับ ไปเืมืองAmericanaไปเมืองแรกที่ผมเคยอยู่ อารมณ์ก็แบบ จะไปลานะ อีกไม่กี่เดือนก็กลับแล้ว ตื่นเช้ามา จากอีกไม่กี่เดือน กลายเป็นอีกไม่กี่วันเลยครับ 55555555555 ผมโดนERเนื่องจาก ไปเมืองAmericanaโดยไม่บอกAFS คือนักเรียนแลกเปลี่ยนทุกคนรู้ครับว่า ถ้าบอกAFSไปนี่ ยังไงก็ไม่ได้ไป ไม่ได้รับการอนุญาติอยู่แล้ว การจะทำอย่างนี้ ต้องอย่าให้AFSรู้ครับ โชคไม่เข้าข้างครับ ผมบอกโฮสล่าสุดไว้แล้วว่าอย่าบอกAFSนะ แต่ผมลืมบอก! โฮสที่อยุ่Americana ทีนี้ได้เรื่องเลยครับ เขาโทรหาAFSแจ้งว่า เรามาถึงแล้วนะ AFSงงเลยครับ ผมไปอยู่นั่นได้ไง เรื่องที่จะเตือนคือ น้องที่คิดจะแหกกฏนะครับ! เตรียมตัวเตรียมใจให้ดีว่า ถ้าเกิดอะไรผิดพลาดขึ้นมา ความรู้สึกสนุกตอนคิดจะแหกกฏ กับ หลังได้ยินคำว่าน้องโดนER มันคนละเรื่องเลยนะครับ พี่ก็กลับมาแต่โดยดีครับ

เรื่องบางอย่างน้องๆ ที่จะไปอา่จจะไม่ได้เจอนะครับ เพราะบราซิลประเทศใหญ่มาก วัฒนธรรมต่างกันมาก สำเนียงการพูด บลาๆ ต่างกันมาก

คนบราซิลจะมีวัฒนธรรมในงานปาร์ตี้คือ เพการ์ กับ ฟิก้า

เพการ์๋ คือการเดินจูบคนทั่วงานครับ คือไม่ต้องรู้จักกัน หาความสุขเข้าตัวครับ คุยๆกัน วันนี้อยากจูบไหม คุณสวยจัง ไปเ้ต้นกันไหม อะไรประมาณนี้ครับ
ฟิก้า คือ การอยู่ด้วยกันในงานปาร์ตี้ จูบกัน ...กัน ครับแต่ไม่ได้เป็นแฟนกัน
คนบราซิลส่วนใหญ่จะ้เข้ามาทักนักเรียนแลกเปลี่ยนอย่างเราประมาณว่า สวัสดี สบายดีไหม ชอบบราซิลไหม ถ้าเป็นผู้ชายจะมีต่อว่า เพการ์ไปกี่คนแล้ว รับรองครับ รัฐไหน เมืองไหนก็ถามแบบนี้
วัยรุ่นบราซิลทั่วไปครับ วันๆนั่งแชร์ลิ้งfacebook นั่งอ่านหนังสืออยู่บ้าน นอน เรียน กิน ไปยิม ไปช็อปปิ้ง ไปปาร์ตี้ อะไรอีกเล็กน้อย

มีอะไรอยากพูดอีกเยอะนะครับ แต่คิดว่ากินเนื้อที่ของเด็กดีมาเยอะแล้ว คิดว่าได้พูดอะไรสำคัญๆ ไปเยอะแล้ว บราซิลเป็นประเทศที่อุดมสมบูรณ์ครับ มีทุกอย่างดี แต่สิ่งที่ขาดคือ คนฉลาด คนมีความรู้ ครับ (คนบราซิลพูดเอง)